سان ست سو کن

این سلاح سه بخشی که در ژاپنی سان ست سو کن Sansetsukon و در چینی سان جیه گان Sanjiegun 三截棍 نامیده می‌شود، سلاحی است که ریشه آن به چین باز می‌گردد. این سلاح که یک خرمن کوب (گندم کوب) چینی است از سه قطعه‌ی فلزی یا چوبی که توسط زنجیر فلزی یا طناب به یکدیگر متصل شده است، ساخته می‌شود. این سلاح نوع پیچیده‌تر نوع دو تکه آن (ناچکو) است. از آنجا که قطعات می‌توانند حول یکدیگر بچرخند می‌توانند ضربات مهلکی را وارد کنند. همچنین وجود مفاصل برای ضربه زدن به افرادی که در پشت محافظی قرار گرفته‌اند به فرد کمک می‌کند.

 

تاریخچه:

از نظر تاریخی اطلاعات دقیقی از مخترع آن در دست نیست. ساخت آن را به استاد سامبا در معبد هانون یا به چائو هانگ یین Chao Hong-Yin اولین امپراتور سانگ دینستی نسبت می‌دهند.

مشخصات:

این سلاح در حال حاضراز چوب، پلاستیک فشره، آلومینیم و … ساخته میشود و رابط بین قسمت‌ها معمولا زنجیر است و مفاصل چرخان نیز به کار گرفته می‌شود. طول هر بازو باید به اندازه دست کسی باشد که می‌خواهد از آن استفاده کند. اما درسایز۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. قطر بازوها حدود ۳ سانتیمتر است ولی باید به گونه‌ای باشد که به راحتی در دست قرار گیرد. هنگام در درست گرفتن بازوی سلاح، دست کاملا بسته شود. طول رابط هر مفصل را تقریبا ۱۲ یا ۱۳ سانتیمتر در نظر می‌گیرند.

کاربرد و نقاط قوت:

طول کلی این سلاح به اندازه یک چوب رزمی که اصطلاحا به آن بو می‌گویند است. بسیاری از حرکات آن شبیه چوب است مانند چرخاندن بالای سر، یا حرکات هلی کوپتری، چرخش پشت کمر و روی گردن. بسیاری از حرکات آن را می‌توان با چوب نیز تمرین کرد. همچنین دارای حرکات مشابهی با اسکریما و نانچکو است. با کنترل کردن یک قطعه از سلاح آنرا می‌توان به صورت کوتاه‌تر و دو تکه به کار گرفت. این سلاح قابلیت این را دارد که برای فواصل طولانی (به کار گیری سه قطعه)، فواصل متوسط (استفاده از دو قطعه)، فواصل کوتاه (جمع کردن سلاح و به عنوان یک قطعه) مورد استفاده قرار گیرد.

با بکارگیری قسمت‌های مختلف سلاح،‌ می‌توان از آن برای حمله، کوبیدن، دفاع کردن، شوک وارد کردن، خلع سلاح کردن و چرخاندن حریف استفاده کرد. زنجیرها این قابلیت را به فرد می‌دهند تا سلاح دشمن را مهار نماید. همانگونه که ذکر شد، این سلاح قابلیت بکارگیری در فواصل مختلف را دارد. شاید یکی از مهمترین کاربرد های آن استفاده کوتاهبرد در مقابل سلاح های بلند است، که می‌توان با کمک بازوهای سلاح، سلاح حریف را مهار و قفل نمود و با کمک بازوی آزاد دیگر حمله کرد.

هرچند که با کمک بازوهای تا شو، ‌این سلاح را می‌توان در مقابل سواره نظام و یا افرادی که در پناه مانع قرار گرفته‌اند بکار گرفت، اما نداشتن لبه های تیز و تیغه، باعث شده تا آنرا به عنوان یک سلاح دفاعی مطرح کنند.

نقطه ضعف:

یکی از بارزترین نقاط ضعف این سلاح عدم کنترل آن است. کاربرد آن در طول میانی یا بلند آن و هنگام عدم اصابت ضربه به حریف، باعث چرخش بازوها به سمت خود فرد خواهد شد. به این دلیل زمان زیادی از استادان هنر رزمی باید صرف کنترل و به کارگیری مجدد این بازوها شود. هرچند باتوجه به نسبت طول زنجیر به بازوها این سلاح، از سلاح هائی با انعطاف بالاتر دارای کنترل بهتری است. هنگام استفاده در برد کوتاه نیازی به کنترل نیست زیرا بازوی اول و سوم در دست قرار گرفته اند و بازوی دوم هم مجال حرکت زیادی ندارد.

کار کردن با این سلاح به علت اینکه سلاحی پیچیده و چند گانه است کاری دشوار است، و برای افراد مبتدی توصیه نمی شود.

در حال حاضر این سلاح بیشتر در ورزش چینی ووشو و رشته ورزشی ژاپنی کوبودو مورد استفاده قرار میگیرد. هرچند که سلاحی که در کوبودو استفاده میشود عموما کوتاه تر (طول ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر) و با قطر بیشتر (۴ تا ۵ سانتیمتر) است.